Ebu Eyyub Ensari anlatır:
“Bir defasında Resulullah Efendimizle Hazret-i Ebu Bekir'e yetecek kadar yemek hazırlayıp huzurlarına götürdüm.
Efendimiz aldı.
Bana döndü.
Ve ‘Yâ Eba Eyyub! Ensar'ın eşrafından otuz kişiyi davet et’ buyurdu.
Ben, yemeğin azlığını ve bu kadar kişiye yetmiyeceğini düşünürken emri tekrar ettiler.
Ben kendime geldim.
‘Başüstüne’ dedim.
Ve otuz kişi çağırdım.
Geldiler ve yediler.
Hepsi de doydular.
Bunun bir mucize olduğunu anlayıp imanları kuvvetlendi.
Bir daha Resulullaha biat edip/bağlılıklarını bildirip gittiler.
Resulullah Efendimiz, bu defa ‘Altmış kişi çağır!’ buyurdular.
Ben, bu mucizeyi görünce hiç tereddüt etmeden altmış kişi daha Resulullahın huzuruna davet ettim.
Hepsi geldiler.
Yemek yediler.
Ve doyup gittiler.
Resulullah Efendimiz bir daha ‘Ensar’dan doksan kişi çağır’ buyurdular.
Çağırdım, geldiler.
Onar onar oturdular.
Ve o az yemekten herbiri doyasıya yiyip doydular.
Hepsi de bu büyük mucizeyi görüp iman ve ihlâsları artmış olarak gittiler.
Yemekse hiç azalmadı.”