İslâm’ın ilk günleriydi...
Sevgili Peygamberimiz, birkaç Eshabiyle bir yerde oturuyordu.
Sohbet ediyorlardı.
Az sonra oraya bir köylü geldi.
Elinde bir torba vardı.
O torbayı Peygamber Efendimize gösterip "Yâ Muhammed! Bil bakalım, şu torbanın içinde ne var?" diye sordu.
Efendimiz baktılar.
Ve buyurdular ki:
"Bilirsem iman eder misin?”
Köylü;
"Ederim" dedi.
Efendimiz sevindi.
Ve o köylüye;
"Sen bugün bir güvercinle iki yavrusunu gördün. Yavruları torbaya atıp giderken anneleri geldi ve kendini onların üstüne attı. Sen, onu da alıp torbaya koydun" buyurdular.
Gerçek de böyleydi.
Köylü çok şaşırdı.
Ve o torbayı açtı.
Evet, bir anne kuş, iki yavrusuna kanat germiş duruyordu torbada.
Bu hâl, duygulandırdı ordakileri.
Köylü, bunu görüp insafa geldi.
Kalbi yumuşadı.
Şehadeti söyledi.
Ve müslüman oldu.
Efendimiz sevindiler.
Ve eshaba dönerek;
"Bakın bu anne kuş, yavrularına ne çok merhametli. İşte bir kul da günah işleyip tövbe edince Rabbimizin ona şefkati, şu güvercinin yavrularına olan şefkatinden daha çoktur" buyurdular.