Ebu Hureyre (radıyallahü anh), Peygamber Efendimizi gördükten sonra artık hiç ayrılmadı. Ticaret, mal, servet gibi hiçbir meşgalesi yoktu.
Eshabın en fakiriydi.
Eshab-ı Soffa'dandı.
Bunlar, Mescid-i Nebi'de kalır ve hep ilimle meşgul olurlardı. Ebu Hureyre (radıyallahü anh) dört sene müddetle hep Efendimizin huzurunda bulundu.
İşçilik yapardı.
Geçimini sağlardı.
Yemen'den gelen annesi de onun yanında kalıyordu. Devamlı Peygamber Efendimizin yanında olduğundan, pek çok hadîs-i şerif rivayet etmiştir.
Bir gün Efendimize;
"Yâ Resulallah! Senden işittiklerimi hafızamda tutamıyorum" dedi.
Resûl-i Ekrem, ona;
"Örtünü uzat" buyurdu.
O da ridasını uzattı.
Efendimiz dua etti ve iki mübarek eliyle üç defa onun örtüsünü sıvazlayıp “Örtünü göğsüne sür" buyurdu.
O da öyle yaptı.
Ve artık hiç unutmadı.
Ebu Hureyre (radıyallahü anh) şu hadîs-i şerifi rivayet ediyor: "Allahü teâlâ bir kulunu severse Cebrail’e emreder ve buyurur ki:
"Sen de onu sev!”
Cebrail de diğer meleklere seslenir ki: "Allah, filanı seviyor, siz de seviniz!”
Melekler ve insanlar da onu severler."