Hoca Seyfeddin Efendi, Manisa-Kula'da medfun bir Allah dostudur. Bir gün biri geldi bu zatın yanına.
Ve “Hocam, maddi sıkıntı içindeyim. Ne olur bana biraz yardım edin” diye rica etti.
Mübarek zat ona;
“Falana git, benim selâmımı söyle. Sana şu kadar borç versin, eline geçince ödersin” buyurdu,
“Allah razı olsun!” dedi.
Ve hazırlanıp düştü yola. Fakat yolda fikrini değiştirip "Niye ödiyecekmişim, hiç de ödemem. Parayı alır, ortadan kaybolurum" diye düşündü.
Ve geldi zenginin kapısına. O esnada iki kişi çıktı o evden. Bunlar, Hoca Seyfeddin Efendi’nin gönderdiği kimselerdi ve ondan önce gelip “Filan adama sakın para verme!” demişlerdi o zengine.
Onlar çıktılar.
Bu girdi içeri.
Ve “Beni Hoca Seyfeddin Efendi gönderdi. Biraz paraya ihtiyacım var da, siz verebilirmişsiniz” dedi.
Büyük velî hiç yüz göstermeyip “Param yok, kusura bakma!” buyurdu.
Adam çok şaşırdı.
Ve kös kös çıktı.
O hırsla bu veliye gelip “Beni o zengine gönderdiniz ama hiçbir şey vermedi” dedi.
Mübarek zat;
“Niyetini değiştirmeseydin, verirdi” buyurdu. Adam anladı hatasını. Bin pişmandı öyle düşündüğüne. “Haklısınız” dedi ve özür diledi bu büyük veliden.