Bedir Harbi’ydi. Efendimiz, karşısında bin’e yakın kâfiri görünce secdeye kapanıp "Yâ Rabbî! Vadettiğin zaferi ihsan et" diye yalvarmaya başladı.
Dua ediyordu.
Yalvarıyordu...
Hazret-i Ebu Bekir de hemen yanındaydı.
Bu hâlini gördü.
Ve çok üzülüp;
"Yâ Resulallah! O, mutlaka vadinde duracak ve sana zafer verecektir" dedi.
Öyle de oldu.
Cibrîl-i Emin geldi.
Ve "Yâ Resulallah! Ebu Bekir'in sözü üzerine Hakk teâlâ bizi sana gönderdi. Beş bin meleğiz ve senin emrindeyiz" diye arz etti.
● ● ●
Resulullah Efendimiz bir gün gazilere ganimet dağıtıyordu.
O sırada bir köylü geldi.
Efendimizin yakasına yapıştı.
Sonra kuvvete çekti.
Ve ‘Yüklet benim deveme de. Nasılsa şahsi malından vermiyorsun!’ dedi.
Efendimiz üzüldü.
Ve o köylüye dönüp;
“Senin şu hareketin ne çirkindir. Karşılığında ne yaparım dersin?” buyurdu
Köylü pişmandı.
Boynunu büktü.
Ve “Herhâlde affedersin. Çünkü sen, kötülüğe iyilik edersin” dedi.
O vakit gülümsediler.
Ve Eshabına dönüp;
“Ganimetten buna da bir şeyler verin!” buyurdular.