Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) anlatıyor:
“Sevgili Peygamberimiz, her sabah namazını kıldırdıktan sonra nur yüzünü Eshaba döndürüp sorardı:
‘Hasta bir kardeşimiz var mı?’
Varsa ziyaretine giderdi.
Yoksa sorardı yine:
‘Cenazesi olan var mı?’
Var denirse yardımına giderdi.
Yoksa tekrar sorardı:
‘Bu gece rüya gören var mı?’
Varsa tâbir ederdi.”
● ● ●
Yine o naklediyor:
“Ensar’dan bir genç vefat etmişti.
Yaşlı bir annesi vardı.
Kadıncağız çok üzülmüş, ağlıyordu.
Biz de üzülmüştük.
Efendimiz de üzüldü.
Peygamber Efendimizle ikimiz evlerine taziyeye gittik.
Gencin cenazesi henüz defnedilmemişti.
Kenarda duruyordu.
Biç içeri girdik.
Kadın ağlıyordu.
Efendimizi görür görmez ellerini kaldırdı ve yaşlı gözlerle;
‘Yâ Rabbî! Habibinin hürmetine oğlumu bana geri ver’ diye yalvardı
Dua ânında kabul oldu.
Gözlerimle gördüm.
Delikanlı açtı gözlerini.
Ve dirilip ayağa kalktı.
Hatta oturup birlikte yemek yedik.”