Bilâl-i Habeşi (radıyallahü anh) çok mert ve dürüst bir köleydi.
Becerikliydi sonra.
Ticaret işlerini iyi bilirdi.
Efendisi Ümeyye, ticaret kervanlarına onu yollardı ekseri.
Zira sesi çok güzeldi.
Bülbüller imrenirdi.
Develer yorgun ve bitab düştüklerinde onun söylediği yanık ve içli nağmelerle canlanır, âdeta koşmaya başlarlardı yollarda.
On iki kölesi vardı.
Ama Bilâl başkaydı.
Ona güvenir, mühim işlerini ona yaptırırdı.
Bunun için de çok severdi kendisini. Ancak bu sevgi, beklenmedik bir haberle sona erdi birden bire.
Ve nefrete dönüştü.
Neydi o haber?
"Bilâl Müslüman olmuş!..."
Buna önce inanmadı.
Yani inanamadı.
Gerçek olduğunu anlayınca, merhametsiz bir zalim kesildi ona karşı.
Kölesiydi çünkü.
İstediğini yapabilirdi.
Döverdi…
Öldürürdü…
Kime ne?
O zamanki zihniyet böyleydi.
Bir süre eziyetten sonra tehdit etti:
“Muhammed’i inkâr et!”
Cevap tek kelimeydi:
“Ehad!”
Allah bir.