Bilal-i Habeşi’nin (radıyallahü anh) ağır işkence çektiği günlerde Hazret-i Ebu Bekir Resulullah Efendimizi ziyarete geldi.
Selâm verip oturdu.
Efendimiz üzgündü.
Hazret-i Bilal’in çektiği işkenceleri Hazret-i Ebu Bekr’e anlatıp “Onu ancak sen kurtarırsın" buyurdu.
Ebu Bekr-i Sıddık;
"Başüstüne!" dedi.
Ve Bilâl'in yanına gitti. Ümeyye'ye yanaşıp "Bu zavallıya niçin eza ve cefa ediyorsun?" diye çıkıştı.
Ümeyye cevapladı:
"Kölemdir, kime ne!”
"Sende hiç vicdan yok mu? Kaldır şu kayayı üzerinden!"
Ümeyye diretti:
"Kaldırmam!”
"Öyleyse sat onu bana. Ne istersen vereyim” buyurdu.
Ümeyye durdu.
Cazip geldi bu teklif.
Bunu değerlendirdi.
Ve "Dünya dolusu para versen de yine satmam ama senin kölen Âmir'le onu değişebilirim" dedi.
O zaman sevindi.
Ve "kabul!" dedi.
Sonra Bilâl'in elinden tuttu.
Resulullaha koştu ve "Yâ Resulallah! Bilâl'i sizin şerefinize âzât ediyorum" dedi.
Efendimiz çok sevinip dua buyurdular.