Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir gün Eshabtan Ebu Zer-i Gıfari hazretlerine bakıp “Bu, yalnız yaşar, yalnız ölür” buyurdular.
Hakikaten öyle oldu.
Ömrü sona erdi.
Yalnız yaşıyordu.
Yalnız olarak da öldü.
Bir tek hanımı vardı yanında.
● ● ●
Efendimiz bir gün de hanımları hakkında “En cömert olanınız bana önce kavuşur” buyurdular.
Hakikaten öyle oldu.
Kendileri vefat etti.
Vefatlarından sonra hanımlarından ilk önce vefat eden, Hazret-i Zeynep oldu.
Zira mübarek hanımlarının arasında cömertlikte hepsinden ileri olan, bu mübarek hatundu.
● ● ●
Bir gün de Efendimiz (aleyhisselâm), Sahabe’den Zeyd bin Sühan hazretlerine bir nazar ettiler.
Ve Eshaba dönüp;
“Bunun âzâsı, kendinden önce cennete girer” buyurdular.
Bu sözün hikmeti neydi?
Bu, o gün anlaşılmadı.
Ve aradan yıllar geçti.
Bu sahabi bir savaşa katıldı.
O harpte eli kopup yere düştü.
Nihayet harp bitti.
Şehitler defnedilirken onun eli de birlikte defnedildi.