Allahü teâlânın Hazret-i Zeyd'e ihsanı, Müslüman olmakla şereflendirmesi; Peygamber Efendimizin ihsanıysa onu hürriyetine kavuşturmasıdır.
Kur’ân-ı Kerim’de ismi zikredildi.
Bu nimet, yalnız ona mahsustur.
Başkasına nasip olmadı.
Bu, ne büyük şereftir!..
● ● ●
Zeyd bin Harise (radıyallahü anh), hicretin sekizinci yılında Mute Savaşı’nda şehit oldu!
Kendisi ordu kumandanıydı.
Bu harpte “üç bin” mücahit vardı.
Rumlarsa “yüz bin” kişiydi.
Üç bine karşı, yüz bin...
Resulullah Efendimiz, bu üç bin mücahide “Ordu kumandanı, Zeyd'dir... O şehit olursa yerine Cafer, o da şehit olursa Abdullah bin Revaha kumandan olsun" buyurdular.
● ● ●
Üç kimseyi saydılar.
Üçü de şehit oldu!
Hazret-i Zeyd'in Mute savaşında öldürülmesinin intikamını, oğlu Hazret-i Üsame aldı. Resul Aleyhisselâm, Hazret-i Üsame kumandasında bir ordu tertip etti.
● ● ●
Fakat kendileri hastaydı.
Bu, “ölüm hastalığı”ydı!
Bu yüzden onları uğurlayamadı.
Hazret-i Ebu Bekir (radıyallahü anh) halife seçilip orduyu Şam üzerine gönderdi... Hazret-i Zeyd beyazdı.
Hazret-i Üsame ise esmer.
Resul Aleyhisselâm, Hazret-i Zeyd'in fazileti hakkında “Zeyd, bana kavmimin en sevgilisidir" buyurmuşlardır.