Sevgili Peygamberimizin yanına bir gün kendi kızı Hazret-i Fatıma geldi.
Uzun süre aç kalmıştı.
Hatta benzi sararmıştı.
Ona sevgiyle baktı.
Ve elini göğsüne koyup:
“Ey açları doyuran Rabbim! Muhammed’in kızı Fatıma’yı aç bırakma” diye dua buyurdu.
Bu duası kabul oldu.
Fatıma’ya kuvvet geldi.
Nurlu yüzü kanlandı.
Ve ânında canlandı.
Ölünceye kadar da hiç açlık duymadı.
● ● ●
Resulullah Efendimizin amcası Ebu Leheb’in oğlu Uteybe, Resulullah Efendimizin damadı idi.
Ama imân etmedi.
Üstelik düşmanlık etti.
Ve o Serveri çok üzdü.
Kızı Ümmü Gülsüm’ü boşadı.
Ve çirkin şeyler söyledi.
Efendimiz buna çok üzülüp “Yâ Rabbî! Buna, canavarlarından birini musallat eyle” diye dua etti.
● ● ●
Bu duası kabul oldu.
Uteybe bir sefere çıktı.
Şam’a doğru gidiyordu...
Bir yerde mola verdiler.
O gece arkadaşlarının arasında yatıyordu ki, o ara bir “aslan” gelip arkadaşlarını tek tek koklayıp bıraktı.
Sıra Uteybe’ye geldi.
Onu kapıp sürükledi.
Ve param parça etti...