Şeyh Edebali hazretleri Eskişehir yakınlarında “İt burnu" denen bir köye yerleşti. Burada yaptırdığı mütevazi dergâhında ilim öğretip “feyz” saçtı taliplere.
İnsanlar, akın akın koştular bu ilim irfan yuvasına.
Çaresiz kalanlar; suallerine cevap, dertlerine çare buluyordu bu ocakta.
Dünya sultanları bile hürmetle gelir, istifade ederlerdi bu ahiret Sultanından.
Osman Gazi de müdavimi olmuştu bu kutlu dergâhın.
O günlerde bir rüya gördü Osman Bey. Bu, çok mânâlı bir rüya idi.
Şöyle ki:
Edebali hazretlerinin göğsünden bir “nur” çıkıp kendi göğsüne girdi. Sonra o nurun girdiği yerden bir “ulu ağaç” çıktı.
Ve dört bir yana dal budak saldı.
Gölgesinde devletler kuruldu.
Bir nice nehirler aktı.
Şehirler inşa edildi.
Uyanınca dergâha koştu hemen... Rüyayı hocasına anlatıp tâbirini istedi.
Şeyh Edebali;
“Ey oğul! Öyle görünüyor ki babandan sonra bey sen olacaksın. Kızım Mal Hatun hanımın olacak... Benden çıkıp sana giren ‘nur’, buna işarettir...
Sizin asil ve temiz soyunuzdan nice padişahlar gelecek... Allahü teâlâ nice insanın İslâm’la şereflenmesine senin neslini vesile kılacak... Rüyanın tâbiri bu olsa gerektir” buyurdu.
Sonra alnından öptü.
Ve gözünün nuru kızını nikâh etti bu asil insana…