Dursun Fakih hazretleri zamanında bir kimse bu zatı sevmiyordu. Bir gece rüyada Resulullah’ı gördü.
Yanında Dursun Fakih hazretleri de vardı.
Yaklaşıp elini öpmek istedi Efendimizin.
Fakat o da ne?..
Resulullah başlarını çevirdiler ondan. Adam çok üzülüp Dursun Fakih hazretlerine sokuldu bu defa.
Ve ağlayarak;
“Ne olur, bir şeyler yapın da beni kabul etsinler” diye yalvardı.
Büyük veli dayanamadı.
Kalkıp gizlice bir şeyler arz etti Efendimize.
Bunun üzerine kabul buyurdu onu Peygamberimiz. Mübarek ellerini öperken uyandı adamcağız.
Kan ter içindeydi.
Sabah erkenden dergâhta aldı soluğu.
Dursun Fakih hazretleri ona tebessümle bakıp “Mübarek olsun... O eli öpmek herkese nasip olmaz” buyurdu.
Şaşkınlığı iki kat oldu adamın!
Nefreti, hayranlığa dönüştü.
Sarıldı ellerine.
Öptü, öptü ve;
“Size haksızlık etmişim... Ne olur affedin beni” diye yalvardı.
● ● ●
Bu zat bir sohbetinde;
“Bir mümin öleceği vakit melekül mevt, yani Azrâil leyhisselâm gelir ve; ‘Hiç korkma... Erhamürrâhimîne gidiyorsun... Asıl vatanına kavuşuyorsun… Büyük devlete erişiyorsun!’ der. Böyle olan kimseye bundan daha sevinçli bir haber olmaz” buyurdu.