Hazret-i Ebu Talha anlatır:
“Bir gün Resulullah Efendimizin huzuruna girmiştim.
Onu, tarif edilemeyecek bir şekilde neşeli ve güleryüzlü gördüm.
Pek çok sevindim.
Ve sebebini sordum.
Cevaben bana;
‘Nasıl sevinmeyeyim yâ Eba Talha! Az önce Cebrail aleyhisselâm yanıma gelip (Ümmetinden bir kimse senin üzerine bir salat ve selâm getirse, Allahü teâlâ ve melekleri on salat ve selâm getirir) diye müjde verdi’ buyurdu.”
● ● ●
Yine o anlatır:
“Bir gün bir grup eshap otururuyorduk ki Resulullah Efendimiz yanımıza geldi ve ‘Ne yapıyorsunuz?’ diye sordu.
Bizler cevaben;
‘Konuşuyoruz’ dedik.
Bunun üzerine:
‘Meclis hâlinde oturduğunuz zaman meclisin hakkını veriniz!’ buyurdu.
Biz sorduk ki:
‘Meclisin hakkı nedir yâ Resulallah?”
Bize baktı ve;
‘Meclisin hakkı, arkadaşının kusurunu görmemek, selâmına cevap vermek ve güzel söz söylemektir’ buyurdu.”
● ● ●
Bir gün de Hazret-i Ebu Talha’ya “En zor iş nedir?” diye sordular.
Cevabında:
“İnsanlara din öğretmektir. Çünkü niyetinde az bir dünyalık olsa sözleri zehir olur” buyurdu.