Ümmü Seleme (radıyallahü anha) şöyle anlatıyor: “Beyim vefat edince ‘Yâ Rabbî! Uğradığım felâketin sevabını ihsan et. Beni, Ebu Seleme'den daha hayırlısına kavuştur’ diye dua ettim.
Rabbime yalvardım.
Sonra kendi kendime ‘Resulullah’ın sahabisi olan Ebu Seleme'den daha hayırlısı kim olabilir?’ dedim.
Bir müddet geçti...
Evimize Resulullah Efendimiz teşrif edip içeriye girmek için benden izin istedi. O esnada bir hayvan derisini dabağlamakla meşguldüm.
Elimi yıkadım.
Ve Resul’ü karşıladım. İçi lifle dolu bir şiltem vardı. Onu takdim ederek oturmasını istirham ettim...
Oturup söze başladı.
Ve bana evlilik teklif etti.
Cevap olarak ‘Bende istenecek ne var? Ben kıskanç bir kadınım... İstemeyerek uygunsuz bir şey söyleyip sizi incitirim de Hakk teâlânın azabına uğrarım. Sonra ben yaşlı bir kadınım. Başımda çoluk çocuğum var?’ diye arz ettim.
Resul Aleyhisselâm;
‘Kıskançlığını Cenâb-ı Hakk giderecek. Yaşına gelince ben de öyleyim. Senin çocukların, benim çocuklarım demektir’ buyurdular.
Çok sevindim.
Teklifini kabul ettim ve evlendim... Cenâb-ı Hakk bana, Ebu Seleme'den daha hayırlı olan Resulullah Efendimizi ihsan etmişti. Böylece çocuklarım da Onun feyizli kucaklarında büyüdüler.”