Bir gün Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), ordu tertip edip cihada sevkeder. Ordu komutanı Sa'd bin Ebi Vakkas'tır.
Ancak düşman çok güçlüdür.
Halife mektup yazar.
Gönderir komutana;
Mektupta ‘Ya Sa'd! Düşmandan korkma. Allah’tan kork... Askerin arasında günah işleyen varsa onu ordudan at yoksa sana imdad-ı İlâhî erişmez’ diye yazmıştır.
● ● ●
Bir gün de bizzat Hazret-i Ömer bir kaleyi muhasara eder, kuşatır.
Ama kale düşmez.
Uğraşırlar didinirler.
Bir türlü düşüremezler.
Hazret-i Ömer “Ey Gaziler! Bu kale çoktan düşmeliydi... Düşmediğine göre, aramızda muhakkak bir günah işleyen var. Herkimse vazgeçsin o günahtan” der.
Gaziler çok üzülür!
Hatta ağlaşırlar!
Herbiri kendinde arar bu hatayı. Nihayet erlerden biri çıkıp arzeder:
“Suçlu benim!”
Sorar halife;
“Ne günah işledin?”
“Bir gece teheccüde kalkmıştım. Karanlıkta misvakımı bulamadım. Misvaksız aldığım abdestle namaz kıldım. Lütfen affedin” der.
Hazret-i Ömer;
“Peki evlâdım! Tövbe et ve bir daha terk etme bu sünneti” buyurur.
O er “başüstüne” der.
Ve tövbe eder.
İlk hücumda kale düşer.