Hayyat-ı Vehbi hazretlerinin meşhur ismi “Terzi Baba”dır. Kumaşa her iyne batırışta “Allah!” dermiş.
Çekerken bir daha.
Allah!, Allah!, Allah!…
Bir gün fakir “bir seyyah” gelir Erzincan’a.
Öyle ki; paltosu görünmez yamadan.
Çok eski, yırtık ve lime lime.
Tamir ettirmek ister.
İster, ama nafile.
Zira bütün terziler;
“İşimiz çok” deyip savarlar başlarından.
Hatta bir tanesi, ona Terzi Baba'nın dükkânını gösterip;
“Şu terziye git!” der.
Ardından da güler.
Garip buna inanır.
Ve çekinerek gidip;
“Efendi baba! Acaba şu paltoyu tamir eder misin?” diye sorar.
Terzi Baba hazretleri;
“Hayhay!” der ve içeri alır.
İltifat eder, yer gösterir.
Hâl hatır sorup gönlünü alır.
Palto için de;
“Merak etme, akşama alırsın” der.
Adam sevinerek ayrılır.
O gidince pejmürde paltoyu önce bir güzel yıkayıp temizler.
Yamar, diker, tamir eder.
Ve akşama teslim eder.
Üstelik para da istemez.
Garip açar ellerini.
“Yâ Rabbî! Aç bu kulunun kalbini” diye Rabbine yalvarır.
Duası ânında kabul olur.
Terzi Baba’nın kalp gözü açılır.