Hazret-i Mevlânâ bir gün çok sevdiği Hüsameddin Çelebi adındaki talebesinin bağına gider.
Oturup sohbet ederler.
Bağın yakınında bir dergâh vardır.
Mübarek zat o dergâha bakar.
Ve Hüsameddin’e sorar:
“Şu dergâhı görüyor musun?”
O da cevap verir:
“Görüyorum hocam.”
“O dergâh senin olsa diyorum.”
Hüsameddin şaşırır!
“Estağfirullah hocam. Başkasının yerinde gözüm yoktur” der.
Hazret-i Mevlâna;
“Senin gözünde yoksa, benim gönlümde var” buyurur.
Hüsameddin Çelebi bu konuşmalardan bir şey anlamaz.
Derken ertesi gün olur.
Ve bir vefat haberi duyulur;
Merak ederler.
Vefat eden kimdir?
Araştırıp öğrenirler ki;
O dergâhın şeyhidir.
Ve o gün Çelebi Hüsameddin o dergâha müderris tayin edilir.
Ne demiş büyükler;
“Bir ‘Allah adamı’nın kalbi neyi isterse Hakk teâlâ ihsan eder. Çünkü Onlar; Allah’ın nazlı kullarıdır. Kalplerinden geçeni hemen yaratır.”
● ● ●
Bu zat bir gün sohbetinde;
“Müslüman, çok kıymetlidir. Dünyaya bedeldir Müslüman. Hem Müslümanın yüzüne bakmak ibâdettir ve müminin yüzüne sevgiyle bakana cenâb-ı Hakk yüz ömre sevabı verir” buyurdu.