Celâleddin-i Rumi hazretleri henüz beş yaşında bir çocukken bir gün çıkar evlerinin damına.
Başka çocuklar da gelirler yanına.
Onlardan biri, sorar diğerine:
“Bu damdan öbür dama atlayabilir misin?”
O çocuk;
“Atlarım” der.
“Hayır atlayamazsın.”
“Atlarım.”
“Atlıyamazsın.
Celâleddin araya girer:
“Hey, arkadaşlar, dediğiniz bu şeyi kediler de yapabilir” der.
Onlar merak eder.
Ve sorarlar hemen:
“Ne demek istiyorsun?
Celâleddin;
“Ruhani kuvvetiniz varsa melekler âlemini dolaşalım” der.
Onlar bir şey anlamaz.
O ise göğe doğru uçmaya başlar.
Çocuklar korkup bağırışırlar!
Feryat, figan, çığlıklar!
Celâleddin tekrar aşağı iner.
Ve arkadaşlarına;
“Korktunuz mu?” der.
“Evet, çok korktuk!” derler.
Celâleddin;
“Niçin korktunuz acaba, ben yalnız değildim.”
Derler ki:
“Biz kimseyi görmedik. Kim vardı senin yanında?”
Celâleddin;
“Ben de bilmiyorum... Sizinle konuşurken yeşiller giymiş nurani kimseler geldi yanıma, beni kucaklayıp semaya çıkardılar. Melekler âlemini dolaştırdılar. Sizin çığlıklarınızı duyunca acele indirdiler” dedi.