Ahmed-i Kuddusi hazretleri uzun yıllar mescid-i nebevide hizmet etti.
Efendimiz ona;
“Bor'a dön!” buyurdular.
“Başüstüne” deyip döndü Bor'a.
Ama din düşmanları azgındı o ara.
Bu yüzden kapandı evine.
On üç sene hiç çıkmadı.
● ● ●
Bir cuma günü dostlarından biri geldi.
Oturup sohbet ettiler.
Az sonra cuma vakti yaklaştı.
Misafir izin istedi:
“Ben kalkayım efendim.”
“Niçin kalkıyorsun?”
“Cuma vakti geldi hocam. Ancak yetişiriz.”
“Az beklersen beraber gideriz.”
“Yok yok, ben çıkayım” dedi.
Büyük zat ısrar etmedi.
“Pekâlâ, bekleseydin beraber giderdik. Ama cumadan sonra yine beklerim” buyurdu.
“Peki hocam, gelirim” dedi.
Cumayı kılıp yine geldi.
Gördü ki ortada bir sofra var.
Üzerinde çeşitli meyvalar.
Özellikle ağacından yeni kopmuş “taze hurma”lar.
Merak edip arz etti ki:
“Efendim, bu hurma bizim buralarda yetişmiyor.”
“Evet yetişmiyor.”
“Hocam merakımı bağışlayın, öyleyse nereden geldi bunlar, hem de yeni kopmuş dalından.”
“Beytullah'tan getirdim.”
“Beytullah’tan mı?”
“Evet, söz dinleyip gelseydin sen de cumayı Beytullah'ta kılardın.”
Pişman olmuştu, ama ne fayda.