Ahmet Mekkî Efendi “rahmetullahi aleyh” Pazar günleri Fatih câmiinde vaazederdi.
Yine bir Pazar günü vaaza gitmek için hazırlanırken muhterem hanımları ricâ ediyor:
“Efendi! Bugün gitmeseniz olmaz mı?”
“Neden hanım?”
“Hava çok soğuk, şiddetli tipi var dışarda, göz gözü görmüyor.”
O giyinmeye devam ederken;
“Gitmem lâzım” buyuruyor.
Hanımı diretiyor:
“Ama hasta olursun.”
O zaman;
“Olmam inşallah, bir Müslüman vaaz için gelir de beni bulamazsa bunun hesâbını nasıl veririm âhirette, bu işin vebâli var” buyuruyor.
Ve çıkıp gidiyor.
Hem şiddetli kar ve tipide.
Hem de yarım saat yürüyerek
● ● ●
Bir gün de sevdiklerinden biri huzuruna gelerek;
“Efendim, ben şehit olmayı çok istiyorum, acabâ bu nimet bana nasîb olur mu?” diye sordu.
Ona cevâben;
“Üzülme... Namâzını kılan ve altmış yaşını geçen Müslüman, şehit olarak ölür” buyurdu.
● ● ●
Bir gün de bir arkadaşın evindeydik.
Mekkî Efendi’ye;
“Allahü teâlânın en çok sevdiği ibâdet nedir efendim?” diye sorduk.
Cevâbında;
“Müslümanların birbirini sevmesidir. Bu, zâten îmânın da şartıdır” buyurdu.