Yıl 1967
Ahmed Mekkî Efendi'nin yanında kâtip olarak çalışıyorum.
Bir gün evlilikle ilgili nasîhat etti bana.
Buyurdu ki:
“Abdüllatîf! İlerde evlendiğin zaman hanımına karşı öyle ol ki senin, onu çok sevdiğini bilsin. Hattâ ‘Beyim beni; anasından, babasından bile çok seviyor’ desin, öyle inansın.”
Böyle dedi.
Ve ekledi:
“Bunu yapabilirsen mesut olur, rahat yaşarsın.”
Çok hoşuma gitmişti.
Ve kalbime işlemişti.
İçimden;
"İnşallah öyle olurum!” dedim.
Ve tuttum bu nasîhatı.
Gerçekten de mesut oldum.
Ve rahat ettim.
Büyüklerin sözü, ilâç gibidir.
Kullanan, faydasını görür.
Nasîhat, bir kimseye söylense de aslında herkes içindir.
Büyüklerimiz;
"Kılıç, kullanan içindir" buyurmuşlar.
● ● ●
Bir gün bu büyük zâta;
“Efendim, duânın kabûl olacağı anlar var mıdır?” diye sordular.
Cevâbında;
“Elbette, farz namazlardan sonra, Kâbe-i şerîfi ilk görünce ve mümin mümini görünce yapılan duâlar kabûl olur. Onun için müminle karşılaşınca selâm veriyoruz. Zîrâ selâm, en büyük duâdır” buyurdu.