Ömer bin Abdülaziz hazretleri vefat ettiğinde herkes çok üzüldü! Gözyaşlarıyla ağladı her Müslüman!
Hatta cenazenin arkasında yürüyen “bir rahip” de üzüntüyle ağlıyordu!
Yanına yaklaştılar.
“Sen niçin ağlıyorsun?” dediler.
Rahip, onlara;
“Yeryüzünde bir tane ‘güneş’ vardı, o da battı. Nasıl ağlamayayım!” dedi.
● ● ●
Ömer bin Abdülaziz hazretleri bir gün “bir âlime” giderek;
“Bana nasihat eder misin” diye istirham etti.
O da;
“Peki” dedi.
Ve buyurdu ki:
“Yâ Ömer! Senden önceki hükümdarlar hep öldüler... Âdem Nebi'den beri bütün dedelerin de öldü, şimdi sıra sende... Çok yakında sen de öleceksin.”
Böyle dedi.
Ve ekledi:
“Orada cennet ve cehennemden başka gidecek yer yoktur... Öyleyse ona göre yaşa bu dünyada.”
● ● ●
Bir gün bazı gençler gelip;
“Efendim, hakiki bir Müslüman nasıl olur?” diye sordular.
Büyük veli, onlara;
“Hakiki Müslüman; her şeyden önce tam ve mükemmel bir insandır... Güler yüzlü, tatlı dilli, doğru sözlüdür... Kızmak nedir bilmez... Zira Resulullah Efendimiz; ‘Kendisine yumuşaklık verilen kimseye dünya ve ahiret iyilikleri verilmiştir’ buyuruyor” diye cevap verdi.