Bir gün İbrahim Edhem hazretleri sahrada abdest almak için gitti “bir kuyu” başına ve sarkıttı kovasını.
Çektiğinde şaşırdı!
Zira kovada "gümüş" vardı.
Geri döküp tekrar saldı.
Çektiğinde "altın" çıktı.
Üzülüp boşalttı onu da!
Üçüncü defa daldırdı.
Bu sefer de "mücevher" çıktı kuyudan.
Ellerini açtı.
"Yâ Rabbî! Ben bunları istemiyorum. Abdest almak için biraz su istiyorum" diye yalvardı.
Ve kovayı daldırdı bir daha.
Nihayet "su" çıktı bu defa.
Sevinip şükretti Allaha.
● ● ●
Bu zat hükümdarlığı terkedip “bir zenginin” bağında bekçilik yapıyordu. Bağ sahibi seslendi bir gün kendisine.
"Yâ İbrahim!"
"Buyurun!”
"Bana birkaç tane ‘nar’ getir, ama tatlılarından olsun.”
"Peki" dedi.
Ve bir tabak dolusu “nar” toplayıp arz etti Efendisine.
Adam tadına baktı.
"Bunlar ekşi, ben tatlı istemiştim. Nicedir bu bağda bekçilik yapıyorsun. Hâlâ tatlısını ekşisinden ayıramıyorsun?" dedi.
İbrahim Edhem;
"Tatmadığım şeyin tatlısını ekşisini nereden bileyim" dedi.
Adam şaşırdı!
Hayret içindeydi!
"Senin şu ‘ihlâs’ına bakınca ‘Sen İbrahim Edhem misin?’ diyesim geliyor” dedi. O, cevap vermedi ve tanımasınlar diye terk etti o yeri.