İmâm-ı âzam hazretleri bir gün evden çıkıp çözdü atını.
Bir yere gidecekti.
Bir ayağını kaldırıp üzengiye koymuştu ki “bir genç” gelip bir şey sordu kendisinden.
Hazret-i İmam, öteki ayağını diğer üzengiye koyarken;
“Evlâdım! Kur’ân-ı Kerim’i baştan sona taradım, bu suale cevap bulamadım. Yarın gel, cevabını al” buyurdu.
O genç geldiğinde içtihat yaparak cevapladı sualini.
● ● ●
İmâm-ı âzam hazretleri zamanında Vasıt vilayetinde bir kimse vardı ki “Numan'ın kölesi” diye tanınmıştı halk içinde.
Bir gün tanıdıkları geldi.
“Bu isim nasıl konuldu?” diye sordular kendisinden.
Şöyle anlattı:
“Annem, beni doğururken vefat etmiş.
Ben, annemin karnında kalmışım.
Bu duruma, cenazeyi yıkarken vâkıf olmuş insanlar.
Annemin karnında hareket edişimden anlamışlar karnında bebek olduğunu. Telâş içinde İmâm-ı âzam hazretlerine koşup;
‘Efendim, hâl vaziyet böyledir, ne yapalım?’ diye sormuşlar.
İmam dinlemiş.
Ve buyurmuş ki;
‘Annesinin karnını sol tarafından yarıp çocuğu alın, çocuk oradadır.’
Cerrah da öyle yapmış.
Beni oradan almışlar.
Ve annemi defnetmişler.
İşte böyle; ben, o büyük İmam'ın fetvasıyla hayata gelmişim.”