Sultan Veled zamanında Mustafa isminde zalim bir kimse vardı. Malı, mülkü ve akrabalarının çok olmasından istifade ederek bazı kimselere eziyet ederdi. Bunu, Sultan Veled'e ÅŸikâyet ettiler.
Sultan Veled o kiÅŸiyi çağırdı.
Ve nasihatler etti.
Ancak o, kaba sözlerle karşılıkta bulundu... Mustafa'nın bu kaba sözlerine sükût eden Sultan Veled hazretleri, o çıkınca "Bunun bir hafta ömrü kaldığı hâlde hâlâ yiÄŸitlik taslayıp sıhhatine güveniyor” buyurdu.
O kimse dergâhtan çıktı.
Evine gidiyordu...
Âniden bir ok geldi.
Ve ÅŸiddetle göÄŸsüne saplandı! Nerden geldiÄŸi bilinmeyen o okun verdiÄŸi ızdırapla bir hafta yattı, sonra öldü!
● ● ●
Sultan Veled hazretleri, “seksen dokuz” yaşındayken “ölüm hastalığına” yakalandı. Hastalığı sırasında yedi gün Konya'da “zelzele” oldu.
Herkes bir telâÅŸa düÅŸtü!
O, bu hâli gördü.
Ve sevdiklerine;
"TelâÅŸ etmeyin. Bu, benim vefat edeceÄŸimin haberidir. Zahiren aranızdan ayrılacağım ama bâtınen sizinle beraber olacağım, bunda ÅŸüpheniz olmasın” buyurdu.
Dinleyenler üzüldü!
Ve hepsi ağladılar!
O, sözlerine devamla “Allahü teâlânın veli kulları, vefat ettikten sonra da darda kalanlara, dost ve yakınlarına yardımda bulunur” buyurdu.
Recep ayının onuydu.
Allah deyip Rabbine kavuÅŸtu.