Din kitapları ortadan kalksa da

Åžeyh Halid isminde “bir âlim” vardı ki, Åžark vilayetinin adliye müfettiÅŸliÄŸini yapardı. Bütün zâhiri ilimlerde Ä°bni Hacer ve Seyyid Åžerif Cürcani hazretleri kadar âlim olduÄŸunu söylerdi.
Aslında öyle deÄŸildi.
Ama böyle inanıyordu.
Hatta “Bütün din kitapları ortadan kalksa, ben bu ilimleri yeniden ihya ederim” derdi.
Ä°ÅŸte bu Åžeyh Halid, Seyyid Sıbgatullah hazretlerinin ismini ve nâmını iÅŸitmiÅŸ, görmek istiyordu.
Niyeti, imtihan etmekti.
Kitapları karıştırdı.
Zor sualler hazırladı. Bunları o büyük veli’ye sorup güya Onu zora sokacaktı. Åžeyh Halid geldiÄŸinde Seyyid Sıbgatullah, onu karşıladı.
Ä°ltifatlarla içeri aldı.
Misafir edip ağırladı.
BaÅŸ köÅŸeye oturttu.
Ve sohbet esnasında bu maÄŸrur ÅŸeyhin hazırladığı bütün sualleri, teker teker cevaplandırdı.
Mağrur şeyh utandı!
Ve bu büyük veliye;
"Ey üstadım, beni affediniz, tövbe ettim” diyerek elini öptü ve müfettiÅŸliÄŸi terkedip Seyyid Sıbgatullah hazretlerinin önünde diz çöktü...
Onun “talebesi” oldu.
Seyyid Sıbgatullah hazretleri ata bineceÄŸi zaman derhâl koÅŸar ve sırtıma bassın diye eÄŸilirdi.
O ise buna üzülürdü.
Ve onu bundan meneder, bir daha böyle yapmamasını tenbih ederdi.
Ama elinde deÄŸildi.
Onu çok severdi.
Ve bu büyük veli’nin teveccühüyle Evliyalıkta yüksek makamlara ulaÅŸtı.