Sehl ibni Sa'd (radıyallahü anh) rivayet ediyor:
Sevgili Peygamberimize biri geldi ve “Yâ Resulallah! Allahü teâlânın ve insanların, beni sevecekleri bir işi bana öğretir misiniz” dedi.
Resul Aleyhisselâm;
“Dünyadan yüz çevir ki Allah seni sevsin. İnsanların eline bakma ki insanlar seni sevsin” buyurdu.
● ● ●
Resul Aleyhisselâm zamanında “Kuzman” isminde biri, Hayber Savaşı’na iştirak etmişti ve iyi dövüşüp yararlılıklar gösteriyordu.
Mücahitler onu gördüler.
Ve kendisini takdir ettiler.
Onun bu hâlini Resûlullaha da sitayişle anlatıp;
“Onun yaptığı bu hizmeti biz yapamadık" dediler.
Efendimiz dinleyip;
"Fakat o adam cehennemliktir” buyurdular.
Bu sözü işittiler.
Çok hayret edip;
"Yâ Resulallah! Bir kişi Hazret-i Peygamberin safında, Onunla omuz omuza, canla başla çarpışır da nasıl cehennemlik olur?" dediler.
Efendimiz sükût etti.
Kuzman yaralandı.
Ve acısına dayanamayıp intihar etti.
Eshab-ı Kiram, Kuzman'ın intihar ettiğini Peygamberimize haber verince, Efendimiz;
"İnsanlar içinde öyleleri vardır ki, cennetlik gibi görünürler fakat cehennemliktirler. Öyle insanlar da vardır ki, cehennemlik gibi görünürler fakat cennetliktirler" buyurdu.