Selman-ı Farisi hazretleri, tavanı olmayan bir evde yaşardı.
Medayin'de vâliydi.
Åžam'dan birisi geldi.
Yanında bir çuval incir vardı.
Selman-ı Farisi'yi tek “bir hırka” ile görünce iÅŸçi zannedip;
“Gel ÅŸunu taşı" dedi.
Hiç itiraz etmedi.
Çuvalı yüklenip baÅŸladı yürümeye.
Onu tanıyanlar;
"Sen ne yapıyorsun, bu kiÅŸi vâlidir" dediler.
Adam üzüldü!
Ve kendisine;
"Kusurumu bağışlayın, tanımadım, çuvalı indirin" dedi.
Hazret-i Selman;
“Hayır, niyet ettim, dediÄŸin yere kadar götüreceÄŸim" dedi.
Adamın evine kadar götürdü.
● ● ●
Bir vakit hastalandı.
Kendisini ziyarete gelen Sa'd bin Ebi Vakkas'a dünyadan ayrılacağını ve bütün servetinin bir “tas” bir “leÄŸen” bir “kilim ve bir hasır”dan ibaret olduÄŸunu söyledi.
Medayin'de vefat etti...
Ä°ki yüz elli yaşındaydı...
Hanımı anlatır:
Vefatına yakın bana “Evde biraz misk olacak, onu suya koy ve başımın etrafına saç, zira yanıma melekler gelecek” dedi.
Dediği gibi yaptım.
Sonra dışarı çıktım.
Az sonra odadan;
“Esselâmü aleyke ey Allah'ın velisi ve Resulullah’ın arkadaşı!’ diyen ‘bir ses’ duydum...
Ä°çeri girdiÄŸimde ruhunu teslim etmiÅŸti.