Nasuhi Efendi’nin devrinde yaÅŸayan Îsa Efendi’nin kızı hastalandı. Hastalık o dereceye ulaÅŸtı ki artık ümit kesmiÅŸlerdi. Îsa Efendi, Nasuhi Efendi’yi çok severdi.
BüyüklüÄŸünü bilirdi.
SevdiÄŸi birini çağırdı.
Ve kendisine "Nasuhi Efendi’ye git, selâmımı söyleyip hâlimi arz et. Ömrümün meyvesi biricik kızımın ÅŸifası için dua buyursun” dedi.
O da Üsküdar’a gitti.
Dergâhına vardı ve geliÅŸ maksadını arz etti. Nasuhi Efendi bir miktar durakladıktan sonra;
"Îsa Efendi’ye selâm söyle. Cenâb-ı Hakk kerimdir, ÅŸifa ihsan eder” buyurdu.
Bir de “müjde” verdi.
O kimse geri geldi.
Îsa Efendi’nin dergâhına vardığında, kendisine, hastanın kalkıp çorba içtiÄŸini ve kendine geldiÄŸini, iyileÅŸtiÄŸini söylediler. Çok sevinip Îsa Efendi’nin huzuruna girdi...
Elini öpüp oturdu.
Onu neÅŸeli gördü.
Nasuhi Efendi hazretlerinin selâmını tebliÄŸ edip hastanın iyileÅŸeceÄŸine dair müjdelerini bildirdi. Dergâhta bir “bayram havası” vardı ve herkes seviniyordu.
Îsa Efendi’nin kızı iyileÅŸti, ama bu defa Nasuhi Efendi’nin ergenlik çağına ulaÅŸmış olan kızı hastalandı.
Gittikçe ağırlaÅŸtı!
Doktorlar aciz kaldılar...
Ä°lâçlar kâr etmedi.
Nasuhi Efendi “Onun için gerekli hazırlıkları yapın, vefat edecektir” buyurdu. O gece kızı vefat etti.
Ertesi günü defnedildi.