Süheyb-i Rumi (radıyallahü anh) Eshabın büyüklerindendir...
Efendimizin;
"Bir kimse Allah'a ve ahiret gününe inanıyorsa bir ananın evlâdını sevmesi gibi Süheyb'i sevsin" hadîs-i ÅŸerifiyle metholundu.
● ● ●
Ammar bin Yaser (radıyallahü anh), Hazret-i Erkam'ın evinin önündeydi.
Hazret-i Süheyb'i gördü.
Ve ona sordu ki:
"Burada ne yapıyorsun?”
Hazret-i Süheyb dedi:
"Sen ne yapıyorsun?”
Hazret-i Ammar da;
"Ben içeri gireceÄŸim ve Hazret-i Muhammed'in sözlerini dinleyip bildirdiÄŸi dine gireceÄŸim ve Müslüman olacağım" dedi.
Hazret-i Süheyb;
"Ben de aynı niyetle geldim, haydi birlikte girelim" dedi.
Ve birlikte içeri girdiler.
Efendimizle görüÅŸtüler.
Ve Müslüman oldular.
● ● ●
Peygamber Efendimiz Ä°slâmiyet’i tebliÄŸden önce de Hazret-i Süheyb ile konuÅŸur ve birbirlerini severlerdi.
Hazret-i Süheyb imân etti.
İşkencelere maruz kaldı.
Zira kimi kimsesi yoktu.
MüÅŸrikler de zâten garip ve kimsesi olmayan zavallılara çok iÅŸkence ederlerdi ekseriya!
Onun da kimsesi yoktu...
Akrabası yoktu...
Dayanağı yoktu...
Onun için müÅŸrikler ona çok zulmeder, konuÅŸamayacak hâle getirinceye kadar döverlerdi!