Evliyanın büyüklerinden Muhyiddin-i Arabi hazretlerinin sohbetine bir gün inkârcı bir felsefeci gelmiÅŸti.
Bu adam, peygamberlerin mucizelerini inkâr ediyor, filozof olduÄŸu için her ÅŸeyi felsefeyle çözmeye kalkışıyordu.
SoÄŸuk bir kış günüydü...
Ortada, mangal vardı.
Ä°çi “kor ateÅŸle” doluydu.
Filozof söze baÅŸlayıp "Avamdan bazı insanlar, Ä°brahim Aleyhisselâm’ın ateÅŸe atıldığını, fakat yanmadığını söylerler. Bu mümkün mü? Zira ateÅŸ her ÅŸeyi yakar. Çünkü yakma özelliÄŸi vardır” dedi.
Muhyiddin-i Arabi;
"Allahü teâlâ Enbiya suresinin 69. âyet-i kerimesinde mealen ‘Biz ateÅŸe, Ä°brahim'e serin ve selâmet ol dedik’ buyurmaktadır” buyurdu.
Sonra mangalı aldı.
Onun eteğine boşalttı.
Eliyle de karıştırdı.
Bu hâli gören filozof donup kaldı. ÅžaÅŸkın vaziyette olanları seyrederken mübarek zat eteÄŸindeki “kor ateÅŸleri” eliyle avuç avuç alıp tekrar mangala doldurdu!
Sonra ona;
"Sen de elini sok!” dedi.
Filozof elini uzattı.
Ve hızla geri çekti.
Az daha eli yanıyordu.
Kafası allak bullak oldu. Ne diyeceÄŸini, ne söyleyeceÄŸini bilemedi?!..
Muhyiddin-i Arabi;
"AteÅŸin yakıp yakmaması, Allahü teâlânın dilemesiyledir” buyurdu.
Filozof insafa geldi.
“Kelime-i ÅŸehadeti” söyledi.
Ve Müslüman oldu...