Anadolu velilerinden Muhammed Said hazretleri; Cizre Ulu Câmii’nde vaaz ve nasihatlara baÅŸladı. Pek çok kimse Onun sohbetlerinde hidayete geldi.
Alkolik biri vardı.
Bu zata geldi ve;
"Efendim, tövbe edeceÄŸim, fakat içkiden bir türlü kurtulamıyorum. Zira bu, irademin dışında” dedi.
Büyük zat kalktı.
Ve bir nazar edip;
"Her günahtan tövbe et ve yapmamaya azmet. O zaman içkiyi de içemeyeceksin” buyurdu.
O kiÅŸi bu defa;
"Kendimi tutamıyorum” deyince,
Mübarek ciddileÅŸip;
"Ä°ç içebilirsen!” buyurdu.
Bu söz, ona öyle çok tesir etti ki hemen tövbe etti...
ÖÄŸle saatleriydi.
Meyhaneye gitti.
Yine içecekti.
Lâkin ne zaman kadehi eline alsa, kadehin içinde Muhammed Said hazretlerinin kamasının ucunu görüyordu.
Meyhaneciyi çağırdı.
Bardağı değiştirdi.
Olmadı bir daha.
Üç defa deÄŸiÅŸtirdi.
Her seferinde bardağın içinde Muhammed Said hazretlerinin kamasının ucu duruyordu...
Sonunda meyhaneden çıktı ve doÄŸruca Onun vaaz verdiÄŸi câmiye gitti.
Büyük zat onu gördü.
Ve tebessüm ederek;
"Üç kere yetmedi mi? Bardağını bir daha deÄŸiÅŸtirseydin kamayla iki parça olurdun” buyurdu.
O da kuvvetli tövbe etti ve ömrünün sonuna kadar bu tövbesini bozmadı.