Büyük âlim ve veli Muhammed Sıddık Arvasi hazretleri Van'da müftü olduÄŸu sırada Birinci Dünya Savaşı çıktı.
Bir gün Mejingir (Yukarı Kaymaz) köyünde Mejingir Suyu kenarında kollarını sıvamış abdest alıyordu.
Sağ ayağını yıkadı.
Solu yıkayacaktı.
Ermeniler onu gördü.
Ä°ki kiÅŸiydiler.
Saklandıkları yerden ateÅŸ edip Muhammed Sıddık Efendi’yi vurdular. Atılan kurÅŸun saÄŸ omuzundan girip sol böÄŸründen çıktı.
VurulduÄŸunu hissetti.
Belindeki silâhı çekti.
Bir ermeniyi öldürdü!
Öbürünü de yaraladı.
YetiÅŸen Müslümanlar da o yaralıyı öldürdüler.
Muhammed Sıddık hazretleri birkaç saat sonra ÅŸehit oldu!
O ara nasihat etti.
Vasıyetini yaptı...
Kabr-i ÅŸerifi, Mejingir köyündedir.
Fehmi Efendi adında fazilet sahibi bir oğlu vardı.
O da 1969 senesinde vefat etti...
Kabri, babasının kabri yanındadır.
Keramet sahibi bir veliydi.
● ● ●
Bir gün bu zata;
“Efendim, duanın kabul olacağı anlar var mıdır?” diye sordular.
Buyurdu ki:
“Elbette… Farz namazlardan sonra Kâbe-i ÅŸerifi ilk görünce ve mümin mümini görünce yapılan dualar kabul olur. Onun için müminle karşılaşınca selâm veriyoruz. Zira selâm, en büyük duadır.”