Hirat'ta yetişen âlim ve büyük velilerden Mevlâna Abdurrahman Câmi hazretleri; şöhret ve itibar kazanmaktan kaçar, halkın övmesine ve yermesine ehemmiyet vermezdi. Daima namazda oturur gibi otururdu.
İnsanlar ona giderdi.
Kederlerini unuturlardı.
Ferahlık duyarlardı.
Sofrasında misafir olmadan yemek yemez, hizmetini görenlerle beraber yemekten zevk alırdı.
● ● ●
Bir kimse Molla Câmi'ye gidip “Bana öyle bir şey öğretin ki kalan ömrümde onu yaparak Cenâb-ı Hakk'ın rızasını kazanayım” dedi.
O da cevaben;
"Hocam Sadüddin-i Kaşgari'ye de aynı suali sordular. Mübarek sağ elini kalbinin üzerine götürüp ‘Bununla meşgul olun!’ dedi. Yani kalbinizden ‘kötü huyları’ çıkarıp,‘iyi huyları’ yerleştirin demek istedi” buyurdu.
● ● ●
Molla Câmi hazretleri, bir gün birine "Ne iş yapıyorsun?" diye sordu.
O kimse de;
"Hamdolsun huzur ve afiyetteyim. Dünyayı terkederek bir köşeye çekildim, cenâb-ı Hakk'ın zikriyle meşgul oluyorum” dedi.
Molla Câmi;
“Huzur ve afiyet bu değildir kardeşim” buyurdu.
Adam şaşırdı:
“Ya nedir efendim?”
Cevaben;
“Huzur ve afiyet, nefsin itminana kavuşmasıdır. Nefsini îmâna getir de, ister bir köşede otur, ister insanların arasında” buyurdu.