Hirat'ta yetiÅŸen âlim ve büyük velilerden Mevlâna Abdurrahman Câmi hazretleri; ÅŸöhret ve itibar kazanmaktan kaçar, halkın övmesine ve yermesine ehemmiyet vermezdi. Daima namazda oturur gibi otururdu.
Ä°nsanlar ona giderdi.
Kederlerini unuturlardı.
Ferahlık duyarlardı.
Sofrasında misafir olmadan yemek yemez, hizmetini görenlerle beraber yemekten zevk alırdı.
● ● ●
Bir kimse Molla Câmi'ye gidip “Bana öyle bir ÅŸey öÄŸretin ki kalan ömrümde onu yaparak Cenâb-ı Hakk'ın rızasını kazanayım” dedi.
O da cevaben;
"Hocam Sadüddin-i KaÅŸgari'ye de aynı suali sordular. Mübarek saÄŸ elini kalbinin üzerine götürüp ‘Bununla meÅŸgul olun!’ dedi. Yani kalbinizden ‘kötü huyları’ çıkarıp,‘iyi huyları’ yerleÅŸtirin demek istedi” buyurdu.
● ● ●
Molla Câmi hazretleri, bir gün birine "Ne iÅŸ yapıyorsun?" diye sordu.
O kimse de;
"Hamdolsun huzur ve afiyetteyim. Dünyayı terkederek bir köÅŸeye çekildim, cenâb-ı Hakk'ın zikriyle meÅŸgul oluyorum” dedi.
Molla Câmi;
“Huzur ve afiyet bu deÄŸildir kardeÅŸim” buyurdu.
Adam şaşırdı:
“Ya nedir efendim?”
Cevaben;
“Huzur ve afiyet, nefsin itminana kavuÅŸmasıdır. Nefsini îmâna getir de, ister bir köÅŸede otur, ister insanların arasında” buyurdu.