Molla Gürani hazretleri, vefat ettiÄŸi sene kış geldiÄŸinde iyice halsizleÅŸti. Ä°stanbul'daki konağına göçüp yatak hazırlanmasını istedi.
Kuşluk namazını kıldı.
Kıbleye dönerek saÄŸ yanı üzerine yattı. O gün kendisinden Kur’ân-ı Kerim ve kıraat ilmi öÄŸrenen hâfızların toplanmasını istedi.
Onlara haber gitti.
Yanında toplandılar.
Talebelerine "Üstünüzde olan hakkımı ödeme zamanı bugündür. Ä°kindi vaktine kadar üzerime Kur’ân-ı Kerim okuyunuz” dedi.
Hâfız talebeleri;
“BaÅŸüstüne” dediler.
Ve okumaya baÅŸladılar. Vezir Davud PaÅŸa, Molla Gürani hazretlerinin hâlini görünce aÄŸlamaya baÅŸladı!
Molla Gürani baktı.
AÄŸladığını gördü!
"Niye ağlarsın ey Davud!" dedi.
Davud PaÅŸa "Sizi böyle zayıf görünce kendimi tutamadım” dedi.
Molla Gürani;
"Sen kendi hâline aÄŸla! Ben, dünyada huzur içinde yaÅŸadım. Rabbimden ümidim odur ki; ‘son nefesimde’ de selâmette olurum” dedi.
Rahat görünüyordu.
Sonra o vezirlere;
"Bayezid Hana selâm söyleyin. Adalet üzere olup kulları himaye etsin. Namazımı kıldırsın ve borçlarımı, defnimden önce ödesin" dedi.
ÖÄŸle namazı oldu.
Îma ile eda etti.
"Ä°kindiye ne kadar var?" dedi. O esnada müezzin “Allahü ekber” diye ezana baÅŸlayınca, o da "Lâ ilâhe illallah" diyerek vefat etti...