Kayyum-i Zaman hazretlerinin muhlis talebelerinden olan “Gülendam” isimli bir zat ÅŸöyle anlatır:
Åžeytan bana çok musallat olur, lüzumsuz hayal ve düÅŸüncelerle beni meÅŸgul ederdi.
Beni günaha sürüklerdi.
Ama ben istemiyordum.
Ve çok üzülüyordum!
Bir gün ‘can kulağım’a “Sen, Kayyum-i Zaman'ın talebesisin. Bu derdini niçin ona açmıyorsun? Ona arz edersen kurtulursun” diye bir ses geldi.
Bir gece teheccüde kalktım.
Ve bunu Ona arz ettim.
Hocam beni dinledi.
Bu hâlime acıdı.
Ve şefkatle bakıp;
‘Korkma, ÅŸeytan senden ümidini kesti’ buyurdu.
O anda kalbimde bir ferahlama hissettim ve o günden sonra bir daha musallat olmadı.
● ● ●
Kayyum-i Zaman'ın talebelerinden birisi huzuruna gelip "Efendim, bizim bahçede bir aÄŸaç var, meyve vermiyor” diye arz etti.
Büyük veli;
“Pekâlâ” buyurdu.
Ve asâsını ona verip "Bunu o aÄŸacın gövdesine dokundur, inÅŸallah meyve verir” buyurdu.
O talebe, asâyı aldı.
AÄŸaca dokundurdu.
Kendisi bu hususta;
"Allahü teâlâ hocamın hürmeti ve asâsının bereketiyle aÄŸacı meyveyle donattı ve bu hâl, bütün ÅŸehirde ‘darb-ı mesel’ oldu, herkes ondan bahsederdi” demiÅŸtir.