Kayyum-i Zaman Muhammed Sıbgatullah hazretleri henüz gençken babası Muhammed Masum hazretleri hacca gidiyordu...
Yanlarında talebelerinden bir kısmıyla Muhammed Sıbgatullah da vardı ve kafilenin ekmek ve su ihtiyaçlarını temin vazifesi ona verilmiÅŸti.
Bir müddet gittiler.
Sonra mola verdiler.
Hizmetçiler, Sıbgatullah'a "Hamur hazır, fakat etrafta çalı çırpı olmadığı için ateÅŸ yakıp ekmek piÅŸiremiyoruz. ArkadaÅŸlar da acıktı, ÅŸimdi ne yapacağız” dediler.
O, hizmetçilere;
"Hamuru getirin!” buyurdu.
KoÅŸup getirdiler.
Hamuru eline aldı.
"Kimse gelmesin, ben bunları ÅŸu tümseÄŸin arkasında piÅŸirip getireyim” dedi ve oraya gitti.
Orada başını açtı.
Bir parça hamur aldı.
Başına koyunca çabucak piÅŸiverdi.
Bir daha koydu.
Onu da piÅŸirdi.
Bir daha, bir daha, böylece bütün hamuru piÅŸirip ekmek yaptı. Bitmesine az kalmıştı ki talebeden biri “Gidip bakayım, ekmeÄŸi ne ile piÅŸiriyor?” deyip yanına geldi.
Bu vaziyeti gördü.
O ise başını örttü ve hiçbir ÅŸey belli etmeden “sıcak ekmekleri” ve artan “hamuru” alıp babasının yanına geldi ve "Odun kâfi gelmedi, hepsini piÅŸiremedim efendim" dedi.
Babası gülümsedi.
Ve ona tebessümle;
“Åžu arkadaÅŸ gelmeseydi odun yetiÅŸecekti deÄŸil mi?" buyurdu.