Sultan Hasan'ın devlet adamlarından “iki kiÅŸi” Ä°brahim GülÅŸeni hazretlerini ziyarete geldiler.
Onları içeri aldı.
Hâl hatır sordu.
Sonra birine bakıp "Niyet ettiÄŸin ÅŸey güzeldir, fakat buradaki malından deÄŸil, köyden gelecek olandan ver” dedi.
Öbürüne baktı.
Ve kızgın olarak;
"Niçin gusletmeden geldin? Kalk git, gusl abdesti al da öyle gel!” buyurdu.
İkisi de şaşırdılar!
MeÄŸer birincisi; kendi yerine hacca vekil gönderecekmiÅŸ. DüÅŸündüÄŸü bir kimsenin bu iÅŸi yapıp yapamayacağı hakkında tereddüt ediyordu. VereceÄŸi paranın helâlden olup olmadığında da ÅŸüphesi vardı.
Adam bu kerameti gördü.
Sultan Hasan'a gitti.
Ve olanları anlattı.
Sultan, Ä°brahim GülÅŸeni hazretlerinin büyüklüÄŸünü daha iyi anladı ve onu memnun etmek için Kadı Hasan'la bazı hediyeler gönderdi.
Kadı Hasan geldi.
Hediyeleri arz etti.
Ancak büyük veli, hediyeleri kabul etmedi. Kadı, kabul etmesi için ısrar ediyordu ki, "Kadı Efendi! Israrı bırak da çabuk evine koÅŸ, kitapların yanıyor!" buyurdu.
Kadı hızla eve koştu.
Gördü ki ev yanıyor.
Su döküp söndürdü.
MeÄŸer mangaldan sıçrayan ateÅŸle kütüphanesi yanmaÄŸa baÅŸlamış. Az gecikseydi evi de, kitapları da yanacaktı.