Ebu İshak Kazeruni hazretlerinin zamanında Basra'da Yahya bin Hasan adında bir mescit imamı vardı.
Åžeyh Kazeruni hazretlerini ziyarete geldi bir gün.
Sabah namazı vaktiydi...
Bu zatın mescidine girdi...
Büyük veli imamdı.
Ona uyarak namaza durdu.
Kazeruni hazretleri, okuduğu uzun bir surede bir ayeti unutarak okumadı.
O, bunu farketti.
Ve tuhafına gitti.
Kendi kendine "Yazıklar olsun bana! Buraya kadar boÅŸuna yorulmuÅŸum. Tâ Basra'dan buraya bu adamı ziyarete geldim. Bir sureyi bile doÄŸru okuyamıyor” dedi.
GeldiÄŸine piÅŸman oldu.
Nihayet namaz bitti.
Dua edildi.
Kazeruni hazretleri, o kimseyi yanına çağırıp "GördüÄŸünüz gibi biz böyle hata iÅŸleyip duruyoruz. Çünkü ÂdemoÄŸluyuz. ÂdemoÄŸlu hatadan, yanılmaktan, unutkanlıktan kurtulamaz” buyurdu.
O, bu sözleri dinledi.
Mahçup oldu, utandı!
Büyük velinin ellerine kapanıp özür ve affını diledi.
● ● ●
Bu zat bir sohbetinde;
“Ä°bâdet yapanların kendilerini beÄŸenmeleri, fasıkların günahlarından daha kötüdür” buyurdu.
Ve şunu anlattı:
Bir veli câmide itikâf yapıyordu.
Birden çıktı gitti.
“Niçin çıktınız?” dediler.
“Hâfızların, kendilerini beÄŸendiklerini görüp onlardan kaçtım” buyurdu.