Zamanın devlet adamlarından Ebül Fadl adında biri, bir gün Ebu Ä°shak Kazeruni hazretlerini ziyarete gitti. Åžeyh hazretleri, ona “Åžarabı bırak, tövbe et” diye nasihat etti.
Adam şaşırdı!
Ve cevap verip;
"Bırakamam efendim, çünkü ben, hükümdarımız Fahr-ül Mülk'ün ÅŸarap arkadaşıyım, o razı olmaz” dedi.
Kazeruni hazretleri;
"Olsun, sen yine de bırak, eÄŸer hükümdar ısrar ederse beni hatırla” buyurdu.
O zaman;
“Peki efendim” dedi.
Ve tövbe etti...
Bir müddet sonra hükümdar; bir ziyafet tertip edip devletin ileri gelenleriyle birlikte Ebül Fadl'ı da davet etti. Ziyafette ÅŸarap da vardı. Ebül Fadl hükümdara;
“Ben ÅŸarabı bıraktım” dedi.
Hükümdar ise;
“Ä°çeceksin” dedi.
Ebül Fadl, kalbinden Kazeruni hazretlerini düÅŸünüp "Efendim himmetinizle beni bu sıkıntıdan kurtarın” dedi.
O an bir kedi belirdi.
Birden ortaya çıktı.
Ve masaların üstüne atılıp sürahi, bardak tabak ne varsa hepsini devirip kayboldu. Åžaraplar ve yiyecekler dökülüp saçıldı. Ebül Fadl aÄŸlıyordu!
Hükümdar sordu:
“Niçin aÄŸlıyorsun?”
O da bu olanların Kazeruni hazretlerinin bir kerameti olduÄŸunu anlatınca hepsi insafa geldi. Onlar da ÅŸarabı bıraktılar ve Kazeruni hazretlerinin huzurunda tövbe edip “talebesi” oldular.