Mâliki Mezhebinin kurucusu olan Mâlik bin Enes (rahmetullahi aleyh), dokuz yüz âlimle sohbet etti. Yüz bin hadîs-i ÅŸerifi yazdı. On yedi yaşındayken ders vermeye baÅŸladı. Dersinde bulunanlar, hocalarının derslerinde bulunanlardan daha çoktu.
Sonra kapıcı tuttu.
Zira buna mecburdu.
Çok kiÅŸi geliyordu...
Önce talebelerine, sonra da herkese izin verir, içeri girerlerdi.
Helâya üç günde bir gider ve "Helâda çok bulunmaktan hayâ ediyorum” derdi.
Muvatta kitabını yazmaya başladı.
Nihayet yazma iÅŸi bitti.
“Ä°hlâsından” ÅŸüphe etti.
Ve kitabı suya koydu.
"EÄŸer ıslanırsa bu kitap bana lâzım deÄŸildir” dedi.
Hiçbir yeri ıslanmadı.
Ä°mâm-ı Mâlik hazretlerinin Peygamber Efendimize karşı olan sevgi, saygı ve edebi sınırsızdı.
İsmi anılsaydı,
Rengi deÄŸiÅŸirdi.
Yüzü sararırdı!
Bu hâl, orada olanlara garip gelir, hikmetini anlayamazlardı.
● ● ●
Bir gün bu husus sorulduÄŸunda "Benim gördüÄŸüm kiÅŸileri siz de görseydiniz, bu hâlimi hoÅŸ karşılardınız” dedi.
Ä°nsanlar merak ettiler...
“Kimi gördünüz?” dediler.
“Muhammed bin Münkedir'i gördüm. Ona ne zaman bir hadîs-i ÅŸerif sorulsaydı aÄŸlamaya baÅŸlardı!” buyurdu.