Gâziantep Velîlerinden Fethullah Efendi, bir gün sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim, mühim olan sondur. Yani ÅŸu andaki hâli deÄŸil, son nefesindeki hâli mühimdir, buyurdu.
Ve şunu anlattı onlara:
Cüneyd-i BaÄŸdâdî hazretlerine, bir gün bir papaz gelip;
- Yâ imâm! Ä°kimiz de din adamıyız. Sence hangimiz daha üstünüz? diye sordu.
Büyük Velî;
- Bir hafta sonra gel, cevabını vereyim, buyurdu.
Papaz bir hafta sonra geldiÄŸinde;
- Cüneyd vefat etti, dediler.
Çok ÅŸaşırdı:
- Vefat mı etti?
- Evet.
- Ä°yi ama bana sözü vardı.
- Ne sözü?
- Bir hafta önce ona birÅŸey sormuÅŸtum. Bugün cevabını alacaktım.
Onu, içeri götürüp;
- Ä°ÅŸte cesedi, sor! dediler.
Papaz tereddüt etmeden sordu:
- Yâ imâm! Ben mi üstünüm, sen mi?
Cenazeden cevap geldi:
- Ben üstünüm.
- Ä°yi de, bunu niçin bir hafta önce söylemedin?
- O zaman belli deÄŸildi ki.
- Neden?
- Çünkü ikimiz de hayattaydık. Ä°kimizin de son nefesi belli deÄŸildi. Ama ben îman ile ayrıldım dünyâdan. Senin durumun ise hâlâ belli deÄŸil.
Papaz bu kerâmeti görünce, "Åžehâdet"i getirip müslüman oldu.

ÜZÜLÜN, ÜZMEYÄ°N!

Bir gün de bir komÅŸu evindeki sohbette;
- KardeÅŸlerim, mazlum olun, ama zâlim olmayın, buyurdu.
Ve ekledi:
- Üzülün, üzmeyin! AÄŸlayın, aÄŸlatmayın! Kimseden bedduâ almayın.
Ve îzah etti:
- Çünkü dünyâda zararda olan, âhirette kârdadır. Kazançlı olduÄŸunu zanneden ise zarardadır.