Manisa'da medfun Hak dostlarından Ä°shak Çelebi, Peygamber âşığı bir zat idi.
Efendimiz aleyhisselamı aşk derecesinde seviyordu.

Bir sene, yine depreÅŸti bu sevgisi.
Hazırlığını yapıp çıktı yola.
Medîne'ye gidiyordu.
Nihâyet vardı kutlu beldeye.

Fevkalâde bir edeble mescidden içeri girdi ve kabr-i ÅŸerîfe yaklaşıp;
- Esselâmü aleyküm yâ Resûlallah! dedi.

Kabr-i saadetten cevap geldi:
- Aleyküm selâm!

Çok duygulanmıştı.
Edeble;
- Yâ Resûlallah! Kabul edersen bu gece senin misafirin olmak istiyorum, diye arzetti.

Kabr-i ÅŸeriften;
- Peki, kabul ettim! sesini iÅŸitti.

O hazla koydu başını Ravda-yı şerifin eşiğine, uyuyakaldı.
Rüyâda Resûlullah aleyhisselamı gördü.

Efendimiz bir ekmek ikram etti kendisine.
NeÅŸ'e içinde yerken uyandı.

Fakat o da ne?
Ekmeğin kalan kısmı elindeydi.

BUGÜN BAYRAM

Bu zat, bir bayram gününde sevenlerinin arasına gelip;
- Bu gün bayram. Hatta bir deÄŸil, birden çok bayram var bugün, buyurdu.

Dinleyenler şaşırdılar:
- Birden çok bayram mı efendim?
- Evet. Hayatta olmamız bir bayram. Sıhhatte olmamız bir baÅŸka bayram. Hele müslüman olmamız en büyük bayram, buyurdu.

Ve devam etti:
- Ehl-i sünnet olmamız, "Allah dostları"nı tanıyıp sevmemiz, hür olup, bir bayrak altında bulunmamız da birer bayramdır.

Ve ÅŸu müjdeyi verdi:
- Müslümanın yüzüne sevgiyle bakmak ibâdettir. Ben size sevgiyle bakıyorum. Siz de bana bakın. Bir mümin, bir müminin yüzüne muhabbetle bakarsa, Allahü teâlâ onun günahlarını affeder.