Sevgili Peygamberimiz'in Cebrâil aleyhisselâmı ilk gördüÄŸü gecenin ertesi, Ramazan ayının 17.ci gecesiydi ki, seher vaktine yakın, maÄŸara içini muazzam bir nur doldurdu birden.

O Server başını kaldırınca Cebrâil aleyhisselâmı gördü.
Çok güzel bir insan ÅŸeklindeydi ve;
- Ä°kra! "Oku" dedi.

Efendimiz cevap verdiler:
- Ben okumuÅŸ deÄŸilim.

Kuvvetle sıkıp tekrar etti ilâhî emri:
- Oku!
- Ben okumuÅŸ deÄŸilim.

Bir daha sıkıp tekrarladı emri:
- Oku!
Efendimiz Aynı cevabı verdiler:

Cebrâil aleyhisselâm üçüncü defa sıktı ve bırakıp ilk ayetleri okudu.
Efendimiz, tekrar ettiler.

Evet, yirmiüç yıl devam edecek olan vahiy böylece baÅŸlamış ve islâm güneÅŸi, batmamak üzere doÄŸmuÅŸtu.

Efendimiz "aleyhisselam" korku içinde maÄŸaradan çıktı ve eve varıp;
- Beni örtün! Beni örtün! buyurdu.

Ve olanları anlattı hazret-i Hatîce'ye.
Bu halin rahmânî mi, ÅŸeytânî mi olduÄŸunu sormak için Varaka bin Nevfel"e gittiler.

Varaka, Hazret-i Hatîce'nin amca oÄŸlu ve ilim sahibi bir zattı.
Hayli yaÅŸlanmış, gözleri görmez olmuÅŸtu.

Efendimizi dinledikten sonra;
- Sana müjdeler olsun yâ Muhammed! O gördüÄŸün, Cebrâil adındaki melektir ki, cenâb-ı Hak Onu Mûsâ ve Îsâ Peygamberlere göndermiÅŸtir. Yemin ederim ki sen Îsâ aleyhisselâmın müjdelediÄŸi son Peygambersin, dedi.

Ve ilave etti:
- KeÅŸke genç olsaydım da, kavmin seni Mekke'den hicrete zorladıklarında yardımcı olabilseydim.

Efendimiz sordu:
- Beni Mekke'den çıkarırlar mı?
- Evet, seni yalancılıkla itham eder ve Mekke'den çıkarırlar, dedi.

Ve alnından öpüp, uÄŸurladı.