Semerkant'ta medfun Muhammed bin Fadl Belhî hazretleri, bir gün ÅŸunu anlattı sohbetinde:

Nuh aleyhisselâm zamanında insanlar "bin sene" kadar yaÅŸarlardı. O devirde bir kadının oÄŸlu öldü. Kadıncağız iki gözü iki çeÅŸme aÄŸlıyordu ki, komÅŸu bir kadın tesellî etti onu:

- Niye bu kadar aÄŸlıyorsun komÅŸu. Allahü teâlânın takdîri böyleymiÅŸ.

Dertli kadın;
- Elbette, öyledir, dedi. Ama ben ona aÄŸlamıyorum ki.

- Ya neye ağlıyorsun?
- Yavrum fazla bir gün görmedi de. Annelik ÅŸefkatiyle aÄŸlıyorum iÅŸte.

- OÄŸlun kaç yaşındaydı ki?
- Ä°kiyüzyetmiÅŸbeÅŸ.

- Vah vah! Gerçekten gençmiÅŸ. Ama yine de ÅŸükret kardeÅŸ. Sen böyle aÄŸlarsan, âhir zamanda gelecek ümmet ne yapsın?

- Onların ömürleri kısa mı olacakmış?
- Evet. Ancak elli altmış sene.

- Yaa, peki onlar bizim gibi ev de yapacaklar mıymış acabâ?
- Hem de kaç tâne. KöÅŸkleri, sarayları bile olacakmış.

- Hayret, ben onların yerinde olsaydım, bu kadarcık kısa ömürde çadırımın kazığını bile deÄŸiÅŸtirmezdim.

DOÄžRUYU BULMAK Ä°ÇÄ°N

Bir gün bu zata gelerek;
- Efendim, doÄŸru yolu bulmak için, çok mu kitap okumak lâzım? diye sordular.
- Hayır, çok kitap okumak deÄŸil, doÄŸru kitabı çok okumak lâzım, buyurdu.

Ve daha açıkladı:
- Yâni rastgele "yüz kitap" okuyacağınıza, bir doÄŸru kitabı "yüz defa" okuyun!

MERTLÄ°K NEDÄ°R?

Bir gün de;
- Fütüvvet nedir? diye sordular bu zâta.

- Fütüvvet, mertlik demektir ki, seni sevmeyene ihsanda bulunmak, sevmediÄŸinle de tatlı konuÅŸmaktır, buyurdu.

- Bu, çok zor efendim, dediler.
- Evet zor. Ama mârifet, zoru baÅŸarmaktır, buyurdu.