Kudüste medfun olan
Ä°brahim bin Ali hazretleri
"rahime-hullahü teâlâ",

bir gün sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim, örnek insan olmaya bakın, buyurdu.

Sordular:
- Örnek insan kimdir efendim?
- Eshab-ı kiramdır, Ä°slâm âlimleridir. Onlar gibi olmaya çalışın. En kötü kimse, insanlara göre ÅŸekillenen kiÅŸidir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Åžöyle ki, bu gibiler, insanlara göre tavır alır, Allahın rızasını düÅŸünmezler de insanların rızasını düÅŸünürler. Halbuki müslüman, her yerde müslümandır. Altın, her yerde altın olduÄŸu gibi.

Ve sordu onlara:
- Altın, kâfirin elinde de altındır, müslümanın elinde de, öyle deÄŸil mi?

- Evet efendim.
- Ä°ÅŸte müslüman da Hava ve Su gibidir. Onsuz yaÅŸanmaz.

Åžöyle devam etti:
- Müslüman sevilir. Hatta âşık olunur ona. Çünkü onun maksadı dünya deÄŸil, Ahiret'tir. Ahirete döndürmüÅŸtür yüzünü. O, müslüman olanlardan herkesi sever. Yalnız bir kimseyi sevmez.

Merak ettiler:
- Kimi sevmez efendim?
- Kendisini. Kendini sevmediÄŸi içindir ki herkes onu çok sever.

BÄ°LMEK, YAPMAK Ä°ÇÄ°NDÄ°R

Bir gün de sohbetinde;
- Cenâb-ı Hak bizleri boÅŸ lafdan kurtarıp, hayırlı iÅŸler yapmayı nasib eylesin, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bu dünya ahiretin tarlasıdır kardeÅŸlerim. Burada tohum ekmeliyiz. Tohumdan maksat, iyi iÅŸ ve ibadettir. Burada Hayırlı iÅŸ yapılırsa, yarın mükâfatına kavuÅŸulur. Ancak bir ÅŸartla.

Sordular:
- O hangi ÅŸart efendim?
- Usulüne uygun yapmak. Yani ibadetleri emredildiÄŸi gibi yapmalıyız. Onun için de bilmemiz lazım. Bilmeden ve bildiklerini yapmadan Müslümanlık olmaz.