Hayyat-ı Vehbi hazretlerinin rahime-hullahü teâlâ, meşhur ismi Terzi Baba'dır.
Her iğne batırışta, "Allah" dermiş.
Çekerken bir daha.
Allah! Allah! Allah!

Bir gün, gayet fakir bir seyyah gelir Erzincana.
Öyle ki, paltosu görünmez yamadan.

Çok eski, yırtık ve lime lime.
Tamir ettirmek ister.

Ama bütün terziler;
- İşimiz çok der, savarlar başlarından.

Bir tanesi, Terzi Baba'nın dükkânını gösterir,
- Şu terziye git! der.
Ardından da güler.

Garip gider ve çekinerek;
- Şu paltoyu tamir eder misin? diye sorar.

Terzi Baba hazretleri;
- Hayhay! der. Hele içeri gir.

Girince, kalkıp yer gösterir.
Hâl hatır sorup gönlünü alır.

Palto için de;
- Merak etme! Akşama alırsın, der.

O gidince, paltoyu bir güzel yıkayıp temizler.
Yamar, diker, tamir eder.
Üstelik para da istemez.

Garip açar ellerini;
- Yâ Rabbî! Aç bunun kalbini! diye yalvarır.
O anda kalb gözü açılır.

DÜNYA İÇİN ALLAH DEMEM!

Bağdatta Mevlana Halid hazretleri bir talebesini, irşad için Anadoluya göndermiştir.
O zat, doğruca Erzincana gelir.

Ve Terzi Baba'yı bulup;
- Sana bir teklifim var, buyurur. Dediğimi yaparsan, çok menfaate kavuşursun. Yapacağın iş, sadece, Allah demek.

Ama O, anında reddedip;
- Ben dünya için Allah demem! der.
Çünkü menfaat kelimesinden, dünya menfaati anlamıştır.

O gelen zat;
- Hayır hayır. Allah demekle dünya sevgisinden kurtulacaksın, buyurur.

- O zaman tamam, der.
Ve onun irşadiyle büyük devlete erer.