Konya Evliyasından Çelebi Hüsrev hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gün sevdikleriyle sohbet ederken;

- Allahü teâlânın en çok sevdiÄŸi ibadet nedir, biliyor musunuz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Müslümanların birbirini sevmesidir. Bu, imanın da ÅŸartıdır zaten.

Sordular:
- İmanın şartı altı değil mi hocam?
- Evet. Ä°man, Amentü'deki altı ÅŸeye inanmaktır. Ancak bu altı ÅŸeye inanmak da iki ÅŸarta baÄŸlıdır. Bu ÅŸartlardan biri olmazsa, iman olmaz.

Ve daha açıkladı:
- Yani altı ÅŸeye inanan herkes müslüman olmaz. Bunların geçerli olması için, ayrıca iki ÅŸart daha var.

- Onlar nedir efendim?
- Biri, gözden perde kalkmadan önce inanmak. Ä°kincisi, "hubbu fillah ve "buÄŸdu fillah'dır.

Sordular:
- Bunlar nedir hocam?
- Yani müslümanları müslüman olduÄŸu için sevmek, münkirleri inkârlarından dolayı sevmemektir.

MÜMÄ°N, DÜNYAYA BEDELDÄ°R

Sohbetine devamla;
- Bir müslüman, bir müslümana, sırf müslümanlığından dolayı düÅŸmanlık beslerse, bu altı ÅŸeye inansa da müslüman olamaz.

Dinleyenler şaşırdılar:
- Bu, çok tehlikeli bir ÅŸey efendim.
- Elbette. DüÅŸmanlık ÅŸöyle dursun, bir müslüman bir yerden geçerken, duvarda bir din kardeÅŸinin (ismini) yazılmış görse, ceketinin önünü ilikleyip öyle geçmelidir o yerden.

Sordular:
- Hikmeti ne efendim?

Buyurdu ki:
- Çünkü orada, Allaha ve Peygambere iman etmiÅŸ bir Müslümanın ismi var. Müslüman bu kadar kıymetlidir iÅŸte. Hatta Müslüman, dünyadaki her ÅŸeyden daha kıymetlidir.