Ebu Abdullah MaÄŸribi hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gün nasihat isteyen bir gence;
- Ölüme hazırlan! buyurdu.

Bu nasihat, garibine gitti delikanlının.
"Allah Allah!" dedi içinden, "Ölüme hazırlan diyor. Halbuki ben daha gencim. Niye böyle söylüyor ki? Hele bir yaÅŸlanayım. Ölüme o zaman hazırlanırım".

O böyle düÅŸünürken;
- Evet, henüz gençsin evladım. Ama unutma ki, ecel genç ihtiyar tanımıyor, buyurdu.

Ve sordu ona:
- Sen genç iken ölenleri hiç görmedin mi?
- Gördüm hocam.

- Çocuk yaÅŸta ölenleri?
- Onları da gördüm efendim.

- Bebek iken ölenler de var deÄŸil mi?
- Evet efendim.

- Bak evlat, genç yaÅŸta ölenlerin sayısı, yaÅŸlı iken ölenlerden daha çoktur. Bebek iken ölenler de, genç iken ölenlerden fazladır.

Delikanlı etkilendi bu sözlerden.
Beş vakit namaza başladı.
Ve kılıp bitirdi kazalarını.

Çok geçmeden vefat etti.
Evet, ecel, genç iken yakalamıştı o delikanlıyı da.

AKILLI Ä°NSAN KÄ°MDÄ°R?

Bir gün de bir talebesine;
- Akıllı insan, kışın ihtiyacını yazdan hazırladığı gibi, "ahiret azığı"nı da dünyada iken hazırlar, buyurdu. Kış gelip çatmadan odun kömür almak, nasıl akıllılık ise, "Ölüm" gelmeden önce ölüme hazırlanmak da akıl icabıdır.

Delikanlı sordu:
- Hocam, sizi çok sevmek istiyorum, ne yapayım?

- Öyleyse arkadaÅŸlarını çok sev evladım.
- Hocam, ben sizi çok sevmek istiyorum ama.

Buyurdu ki:
- Arkadaşını sevmeyen, hocasını sevemez evladım.